Mattanja Koolstra

Mattanja Koolstra

Course
Docent muziek
Class
2014

Een goede onvolmaaktheid – een onvolmaaktheid barstensvol goede dingen- stimuleert het denken en scherpt de aandacht. […] Als ik naar Schubert luister, besef ik dat er een volmaaktheid bestaat die slechts kan worden door een
eindeloze opeenstapeling van onvolmaaktheden. En persoonlijk vind ik dat uiterst bemoedigend. Kun je me een beetje volgen? (uit: Kafka op het strand, Murakami)

Jaren geleden zat ik op een woensdagmiddag bij een van de lunchconcerten in de grote zaal van het Concertgebouw. Gefascineerd volgde ik de bewegingen van de man met een stokje. Het leek me dat deze man verreweg de makkelijkste taak had gekregen en toen mijn moeder vertelde dat hij ook het hoogste salaris kreeg, wist ik wat ik wilde worden als ik later groot zou zijn. Inmiddels begrijp ik dat ik die dirigent destijds enigszins heb onderschat.
Een ensemble spiegelt zich aan degene die het leidt: van licht en speels tot vol en intens. Nu het bijna later is en ik ongetwijfeld gegroeid ben de afgelopen tijd, ga ik na de zomer aan de slag met een eigen intergenerationeel korenproject en hoop ik als muziekdocent op een school te beginnen. Het zou mooi zijn als ik ooit het gemak zou kunnen uitstralen waarmee ik toen die dirigent met dat stokje zag zwaaien.

In de drie stukken die ik heb gekozen, speelt dynamiek en klankkleur een belangrijke rol. De opbouw van verschillende instrumenten die een voor een gaan meespelen met de strijkers in Al Baf totdat alles stilvalt en alleen de klarinet nog te horen is. De dynamische opbouw in de lijnen van Locus Iste van pianissimo naar een fortissimo Inaestimabile Sacramentum waarna de tenoren moederziel alleen inzetten: Irreprehensibilis est. En tot slot het trio uit een pianosonate van Schubert, omgeschreven voor ensemble, waarin het contrast in dynamiek heel abrupt is. In die dynamische verschillen schuilt volgens mij de goede onvolmaaktheid die de aandacht scherpt.

Back to list
Share